Een klassieke vakopleiding voor tekenen en schilderen heeft ertoe bijgedragen dat ik me ontwikkeld heb tot een figuratief kunstenaar. Een aantal jaren geleden pakte ik mijn oude liefde voor antieke textiel en handwerk op met de bedoeling om de schoonheid daarvan in een nieuwe context te laten zien. Bij het verzamelen van oude materialen laat ik me puur door mijn gevoel leiden. De oneindige verscheidenheid op dit gebied daagt mij uit om eindeloos te combineren; op de tafels in mijn atelier ontstaan groepjes textiel, handwerk, fournituren en meer… die ik keer op keer, vaak met tussenpozen, herschik totdat ik tevreden ben. Het samenspel van kleur, materiaal, vorm en structuur bepalen in de serie ‘oudopnieuw’ de uiteindelijke ‘objects d’art décoratives’.
Deze meer gevoelsmatige, associatieve werkwijze pas ik de laatste tijd ook toe in mijn tweedimensionale werk. In de nieuwe serie ‘Connecting the unknown’ zie je dat mijn werk door deze nieuwe ervaringen een verandering heeft ondergaan. Mijn waarnemingen zijn nog steeds de basis van waaruit ik werk; echter streef ik nu naar facetten van deze waarnemingen die feitelijk niet direct iets met elkaar te maken hebben, maar in mijn beleving gevoelsmatig bij elkaar passen, zo met elkaar te verbinden dat er een nieuw beeld ontstaat.
